Yesterday in the "Deccan Herald" supplement I came across this feature of PDA (Public Display of Affection) by the today's generation. There were views supporting and opposing it and as I believe everyone is entitled to their opinion but somewhere I felt that the topic for discussion itself is outdated. Today we live in an age where everyone is open, forthright and had come out of the social barriers in being themselves. Atleast this generation is very open in expressing themselves, their affection and opinions. So I believe that discussing about PDA's at this generation is a passe'.
நினைவலைகள்
கடந்த வாரத்தில் ஒரு நாள். மதியம் ஆபீஸுக்கு போகும்போது 98.3 FM-ல் ஹிந்தி பாடல்களை ஒலிபரப்பிக்கொண்டிருந்தார்கள். முதலில் ‘Love Aaj Kal’ அடுத்து ‘Dil Chahta Hai’ என வரிசை வந்தது. இந்த இரு படங்களை குறித்து கூட வந்த ஊழியர்கள் பேச ஆரம்பித்தனர். எனக்கு அந்த இரு படங்களும் என் வாழ்க்கையில் ஏதோ ஒரு வகையில் பிரதிபலித்ததாக தோன்றியது. ‘Love Aaj Kal’ - Time zones மாறும் போது உறவுகளும் மாறக்கூடும் ஆனால் உண்மையான உறவுகள் காலத்தை மீறி ஜெயிக்கும் என்ற கருத்தை கொண்டது. எனக்கு உடனே விஜய்யின் நினைவு வந்தது. Time zone காரணமாகவும், அலுவலகங்களில் chat client-கள் மறுக்கப்பட்டதும் எங்களிடையே (மின்னஞ்சல்) கடிதப் போக்குவரத்து குறைய ஆரம்பித்தது அப்போது உரைக்க ஆரம்பித்தது. அதற்காக அன்பு குறைகிறது என்று அர்த்தமில்லை ஆனால் காலப்போக்கில் மற்ற விஷயங்கள் முன்னோக்கி வந்து இதை பின் தள்ளக்கூடும் என்று தோன்றியது. ஆனால் ‘Dil Chahta Hai’ நினைவு என்னை கொஞ்சம் கூடுதலாகவே பாதித்தது. காரணம் - எனது பள்ளித்தோழன் செல்வராஜ்.
First Anniversary
Normally I don't want to see my Instant Messenger crowded with strangers, so I am too frugal in accepting new chat invitations even from the people I know already. Only stranger who made into my list and became a close friend was Ananya Akka. I don't know why I accepted Vijay's gtalk invitation on May 20th 2009, but it turned out to be one of the nice things in my life. I managed to meet when VJ was on vacation to India and even took him off for an outdoor trip to Yercaud. If looked from intellectual compatibility, we are different as chalk and cheese. This relationship equivalent to a marriage between a frog & rat but more than the logical relationship definitely there is a crackling chemistry between us. It is not that everything is a cakewalk for us. This goose won't be available when I try to reach him desperately / enthusiastically which used to upset me a lot but I later got used to it. Still overlook that aspect because of the way he floored me by taking the friendship to next level by involving the family members. Today I am more in love with his kid Adarsh ('Bummy' for me) than him. Happy anniversary Vijay... Hope to celebrate more anniversaries in coming years!!!-{oshits} reads!Second Anniversary
Today is the second anniversary of your demise, Vaithy. It is high time that everybody had moved on accepting the reality and so do I. However I do acknowledge the kind of positive effects you had on me because most of what I learnt from you work for me. I am sure that you're watching us from the heaven, feeling happy for all of our endeavours. Rest in peace my dear...!
அம்மா
பொதுவாக நான் இந்த ‘அன்னையர் தினம்” எல்லாம் கொண்டாடுவதில்லை. ஆனால் இம்முறை இந்த நாளில் என் அம்மாவை உங்கள் எல்லோருக்கும் அறிமுகப்படுத்தவேண்டும் என்று தோன்றுகிறது. பொதுவாகவே ஆண் பிள்ளைகள் எல்லோரும் அம்மாவிடம் தான் நெருக்கமாக இருப்பார்கள் - நானும் அதற்கு விதிவிலக்கில்லை. அது ஏன் என்று பார்த்தால் - அம்மாக்கள் பொதுவாக குழந்தைகளோடு சேர்ந்து ”வளர்கிறார்கள்” ஆனால் தந்தைகளோ கண்டிப்பு, வேலையால் நேரமின்மை, discipline, result என்று காலப்போக்கில் தங்களை தூரப்படுத்திக்கொள்கிறார்கள் என்பது எனது அபிப்பிராயம். என் அம்மா மனதளவில் எப்போதும் என் வயதையுடய இளமையானவர். அதனால் தான் எங்களுக்குள் பெரிதாக Generation gap என்று தீவிரமான இடைவெளிகள் வந்ததில்லை.
Congratulations Akka
Yesterday Ananya posted her 100th blogpost (almost all originals).. that too within a short span. I always used to say her that she can make a good blogger prodding her to start her own blog. After initial reluctance, last October she suddenly sent me a movie review of Malayalam classic - Sandesham and asked to post it on my webpage. After publishing it I told her "Thats it.. since you have a google account, start a blog of your own in blogspot". Little did I realise at that time that what I saw in her till then was just a tip of an iceberg. When she started blogging in a full swing, I was just zapped by her mastery over the words. She is getting her skills honed to finest nuances with every new post and had got a set of loyal visitors & followers. I take this opportunity to wish Ananya all the very best in her blogging and I won't be surprised even if she turns towards serious writing. She had got that ability in her and it is just a matter of time to explode it.... like a volcano waiting to erupt. All the very best Akka!Aadhi and me
என்னை கொஞ்சும் ஆதி...